Ο Ζυμωτός

Κάποτε σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένας καλός Δήμαρχος που όλοι τον αγαπούσαν και τον σέβονταν. Ήταν τόσο δίκαιος, και δεν είχα άλλο στο νου του από το καλό των ανθρώπων της πόλης του.
Μια μέρα έβγαλε μια διαταγή που έλεγε!
« Όποιος από τους δημότες βρει μέχρι την Κυριακή μια εφεύρεση  που να κάνει καλύτερη τη ζωή των ανθρώπων , εγώ ο Δήμαρχος θα του δώσω ένα μεγάλο βραβείο».
Όλοι μπήκαν τότε σε σκέψεις, και όταν έφτασε το απόγευμα της Κυριακής πολύς κόσμος μαζεύτηκε έξω από το Δημαρχείο και περίμενε.

Η Καρδιά Του Ρολογιού

Πάνω στο κομοδίνο της γιαγιάς του Κωστάκη βρίσκεται από χρόνια ένα παλιό χρυσό ρολόϊ. Ο Κωστάκης το γνωρίζει από τον καιρό που γεννήθηκε. Η γιαγιά φαίνεται ότι τα’ αγαπάει πολύ, γιατί το προσέχει σαν τα μάτια της.

• Πρόσεχε κόρη μου, το ρολόϊ, λέει κάθε φορά που η Κατινίτσα, η μικρή υπηρεσία, ξεσκονίζει το κομοδίνο.

Ο Αργύρης ο Σκάνταλος

Ένα αγόρι της Τρίτης δημοτικού είναι ο Παυλάκης. Μία Δευτέρα που η δασκάλα του ζήτησε να της δείξει την αντιγραφή του εκείνος της είπε με καμάρι.

-Κυρία, τη  αντιγραφή μου την έγραψα στο εξοχικό μας σπίτι, που πήγαμε χτες και είναι κοντά στη θάλασσα. Και ο μπαμπάς μου είπε πως θα πηγαίνουμε εκεί κάθε Σαββατοκύριακο. Και θα διαβάζω εκεί τα μαθήματα της Δευτέρας.

 

- Καλορίζικο Παυλάκη μου το καινούργιο σας εξοχικό σπίτι, είπε η δασκάλα στο παιδί που έλαμπε ολόκληρο από τη χαρά του.

 

-Και το άλλο Σαββατοκύριακο που θα πάμε, θα φυτέψουμε δεντράκια, είπε ο μπαμπάς μου. Και θα βοηθήσω στο φύτεμα κι εγώ.

Γλυκό τζαμπί σταφύλλι

της Μαρίας Γουμενοπούλου
Απο το βιβλίο " Ο κήπος με τις ιστορίες "
Πρώτο βραβείο Unicef

Μια φορά κι έναν καιρό στα πολύ παλιά χρόνια υπήρχε ένα μικρό χωριό που το λέγανε Αγαθοχώρι. Στο Αγαθοχώρι όλοι οι άνθρωποι ήταν καλοί κι αγαπούσαν πολύ ο ένας τον άλλον.
Είχε απ' όλα τα καλά το Αγαθοχώρι, εκτός από αμπέλια και κληματαριές. Σταφύλι δεν είχαν δει ποτέ στα μάτια τους οι Αγαθοχωρίτες και κρασάκι, που γίνεται απ' τα σταφύλια, δεν είχανε ποτέ τους πιει.

Μια μέρα ένας γέρος, που πήγε με το γαϊδουράκι του σ' ένα άλλο χωριό, έφερε γυρίζοντας μια μικρή ρίζα κληματαριά και τη φύτεψε στην αυλή του.
Η κληματαριά μεγάλωσε κι όταν ήρθε ο Αύγουστος είχε κιόλας έτοιμο το πρώτο τσαμπί σταφύλι. Το 'κοψε γεμάτος χαρά ο καλός Αγαθοχωρίτης, το 'πλυνε στη βρυσούλα του, αλλά πριν το φάει,σκέφτηκε:
- Δεν είναι κρίμα να το φάω μοναχός μου, ενώ μπορώ να καλέσω και το γείτονα μου να το φάμε μαζί; Μια και δυο πλησίασε το φράχτη και φώναξε:
- Γείτονα, έλα να φάμε μαζί το σταφύλι μου.

Η συνταγή

Η ηλικιωμένη κυρία με τα άσπρα μαλλιά και το ευγενικό χαμόγελο, έδινε συνέχεια απαντήσεις εκείνο το βράδυ. Στο παλιό της σαλόνι είχαν μαζευτεί κόρες και νύφες για να περάσουν λίγη ώρα κοντά της.

Κοντά της ήταν πάντα τόσο όμορφα! Τούτες οι νέες γυναίκες, όταν βρίσκονταν κοντά της, προσπαθούσαν πάντα κάτι να πάρουν από αυτήν.

Έστω και μια συνταγή για τυρόπιτα. Έστω και μια συμβουλή για τον κοκκύτη.